boşanmış aile çocuğu psikolojisi

ya evliliğe hiç inanmayan, parçalanacaksa niye evleneyim diye düşünüp uzaktan bile el sallamayan, ya da evlilik kurumuna çok değer verip, kendini son nefesine kadar kurduğu yuva için feda edecek karaktere sahip olmaktır.biriyle beraberken digeriyle birlikte olamadigin icin uzulmektir. dogum gunlerinde, bayramlarda


ikisine de esit davranmak adina baska yerlere kacmaktir. hayatlarina yeni giren insanlari kabullenememektir. iki taraf medeni bicimde ayrilmis da olsa, birbirleriyle konusmuyorlar ve hicbir sekilde gorusmuyorlarsa, evlenirken ben bu ikisini nasil bir araya getiricem diye kara kara dusunmektir. bu tip seyleri insan 

baskalarindan duyarken gercekten cok sacma geliyordu. ne var canim? medeni insanlar, gelirler, otururlar 1 saat birlikte diye dusunuyordum. oyle degilmis.öğretmeni bir ödev verir,ancak iş yogunlugu gereği kalacagı yer plan dışına çıkarak değişir ve ödev için gerekli kitap diğer evindedir. anne için için ağlar,yavrusunu bir şekilde oyalar,ikna eder...öğretmeni bu işe bir çözüm bulur ve onun tüm kitapları artık okuldaki dolabında

kalır. ilk boşanma zamanları söylenen "ay oglum sen ne şanslısın... senin artık iki evin ...iki tane odan var..."sacmalıklarını asla yemezözel günlerde daha bir üzer bu durum sizi (bayramlarda, doğum günlerinde..vs). eğer babanızın yanında kalıyorsanız ve ayrılık daha yeniyse, mutfağa gidip çay yaptığınızda

bile annenizin o mutfaktaki hallerini hatırlayıp ağlayabilirsiniz. ayrıca hem anne-baba hem de sevdiğiniz diğer kişilerde yani abi-abla veyahut çok yakın arkadaşlarda da boşananlar varsa evliliğe inancınız sıfır noktasına

 gelebilir. ha boşanmaları çok acıtır belki ama tepenizde sürekli tartışan ebeveynler olmasından iyidir.

Yorumlar